فحاشی به‌عنوان رفتاری ضد اخلاق و خلاف نظم عمومی، نه تنها پیامدهای منفی اجتماعی دارد بلکه از منظر قانون نیز جرم‌انگاری شده است. در حقوق کیفری ایران، فحاشی در قالب “توهین به اشخاص” موضوع مواد ۶۰۸ و ۶۰۹ قانون مجازات اسلامی قرار گرفته و دارای مجازات قانونی است. این مقاله با تحلیل ابعاد حقوقی و کیفری فحاشی، به بررسی مبانی جرم‌انگاری، شرایط تحقق، مجازات و چالش‌های اثبات آن در دادگاه می‌پردازد.
تعریف فحاشی و جایگاه آن در روابط اجتماعی:
اهمیت بررسی فحاشی به‌عنوان یک جرم علیه شخصیت معنوی افراد ،پیامدهای فردی و اجتماعی (مثل افزایش خشونت و کاهش امنیت روانی جامعه)
جرم‌انگاری و مجازات فحاشی در قانون ایران
1. ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی: توهین به افراد از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک → مجازات شلاق تا ۷۴ ضربه یا جزای نقدی
2. ماده ۶۰۹: توهین به مقامات رسمی دولت در حین انجام وظیفه → مجازات شدیدتر
3. شرایط تحقق جرم: عمدی بودن، به‌کار بردن لفظ صریح یا عملی که عرفاً توهین تلقی شود
4. بررسی آرای قضایی و رویه دادگاه‌ها در اثبات فحاشی (مثل شهادت شهود یا فایل صوتی)
